جغرافیای رفاه

جغرافیای رفاه نگرشی در جغرافیای انسانی است که در مورد مسئله نابرابری­ های اجتماعی در کشورهای رشد یافته، در حدود سه دهه است که ارزیابی معضلات  اجتماعی- اقتصاد را مدنظر دارد. در کشورهای در حال رشد همچون ایران، مسئله «نیازهای اساسی» از قبیل شغل، مسکن، بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، تأمین اجتماعی و به طور کلی دسترسی به خدمات اجتماعی و نیز توزیع عادلانه آنها دارای اهمیت ویژه­ ای می­ باشد. توجه پژوهشگران و محققان دانش جغرافیا به امور فوق و تحقیقات کاربردی در این زمینه و ارایه نتایج حاصله از این مباحث دارای اولویت خاصی است. در حقیقت دانش انسانی جغرافیا زمانی منزلت و جایگاه واقعی خود را در جامعه پیدا می­ کند که این علم با حیات اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی مردم پیوند خورده باشد. برگردان مقاله «جغرافیای رفاه» از کتاب ارزشمندThe Dictionary of Human Geography بوده که یکی از غنی­ ترین فرهنگ­ های جغرافیای انسانی به زبان انگلیسی می ­باشد. در تنظیم و تدوین مطالب آن بیش از 35 جغرافیدان از جمله اندیشمندانی چونHarvey, Johnston, Haggett و سایرین مشارکت داشته ­اند. از این رو کتاب مذکور برای مشتاقان دانش جغرافیا و سایر رشته­ های علوم اجتماعی، منبع سودمند و با ارزشی می­ باشد. البته برگردان این کتاب به فارسی باید توسط مترجمان و اساتید آگاه صورت گیرد چرا که به لحاظ زبان تخصصی، نحوه نگرش و فشردگی دائره المعارفی و یا به عبارتی زبان تلگرافی آن در حذف قرینه­ های دستوری، کار چندان سهل و آسان نمی ­باشد.